“Bir savaşçı gölge gibidir; gölgenin kendisine ihtiyacı yoktur”
1500’lü yıllarda Japonya’daki iktidar savaşları sırasında yoksulların ve ezilenlerin yanında yer alan bir savaşçı hırsızın epik hikâyesi.
Japon sinemasından gelen bu film benzeri Hollywood örneklerinin izinden giden ve yönetmeni Kazuaki Kiriya’nın müzik videosu ve moda fotoğrafçılığı geçmişinden epey etkilenmişe benzeyen bir çalışma. Kahramanının karakterini özetlemek için Batı’nın birden fazla örneğine referans vermek gerekiyor. Goemon Robin Hood’dan Örümcek Adam’a ve Süperman’e ve hatta gece gökyüzünde dolunayın önündeki pozu ile E.T’nin küçük kahramanına kadar pek çok örneği akla getiriyor hikâye boyunca.
İntikam, aşk, ihanet, trajedi, iktidar kavgaları ve fedakârlıklarla dolup taşan bu film yönetmenin ve diğer tüm yaratıcılarının hayal güçlerini sonuna kadar ve zaman zaman hiç dizginlemeden serbest bırakmış göründükleri bir çalışma. Hemen her anında bir çizgi film estetiğine sahip kareleri, video oyunlarını zaman zaman birebir hatırlatan savaş ve dövüş sahneleri ile film bu türün meraklıları için çekici olabilecek bir içerik ve biçeme sahip. Ateç böceklerinin uçuştuğu şelale sahnesi bir Japon animesinden hiç farklı değil örneğin ve başta çatılarda dakikalarca süren kavga sahnesi olmak üzere CGI tekniğinin hayli dozu kaçmış bir şekilde kullanıldığı tüm sahneler bir video oyununun bölümü adeta. Tüm bunlara görkemli ve çoğu bilgisayar ürünü olan setleri, efektler ile çoğaltılmış olsa da sayıları yine de hayli yüksek görünen kalabalık figüran kadrosunu da ekleyince film üzerinde durduğu popüler alanı hiç çekinmeden ortaya koymuş demek gerekiyor.
Binlerce askere karşı tek başına savaşan ve elbette tüm benzerlerinde olduğu gibi çocukluğunda yaşadığı bir trajedisi olan kahramanımızın bu bir epiğin olmazsa olmaz tüm öğeleri ile bezeli hikâyesi sonuç olarak sanatsal yönünden çok tekniği ile dikkat çeken bir çalışma. Bu bağlamda en az aşk kadar dostluk da, iki savaşçı arasında yaşanan bir dostluk bu, hikâyenin temel temalarından biri oluyor ve senaryo bu açıdan da eksik kalmıyor türünün diğer örneklerinden. Yönetmen Kiriya teknik becerisini gösterdiği, Goemon ile savaşçı rakibi ve dostu Saizo arasındaki kavga sahnesinde olduğu gibi hayli eğlenceli ve başarılı sahnelere de imza atmış ama film gerek uzunluğu, gerekse aşırı dozda kullanımı ile dikkat çeken efektleri ve dinamizmi ile zaman zaman yorma riski de taşıyor seyredeni. Görüntünün sık sık kırmızıya (elbette kan kırmızısı bu) bulanması, kopan/koparılan organların havada uçuşması ve tüm bunlara eşlik eden görkemli müzik meraklılarını tatmin ederken diğerlerini itebilecek tercihler ama film bu konuda elini hiç sakınmamış ve kimi anlarında sonuna kadar gitmiş gibi görünüyor.
Görkemli olmayı hedeflemiş ve bunu başarmış, sadece kostümleri ve setleri ile bile göz alıcı bu film, ipin ucunu biraz daha sıkı tutup hız ve efekt konusunda frenleyesebilseymiş kendini daha iyi olurmuş ama yine de sonuç meraklıları için yeterince ilgi çekici görünüyor.
(“The Legend of Goemon” – “Goemon Efsanesi”)