Amreeka – Cherien Dabis : İlk uzun metrajlı filminde genç yönetmen Dabis netameli konuları çok sıcak, esprili ve keyifli bir dille aktarıyor. Yahudi öğretmen üzerinden aslında ezilenin yer, ırk ve tarihten bağımsız olarak hep var olan bir olgu olduğunu söyleyen film belki biraz fazla sıcak ama eğlenmenin bir sakıncası yok konu ne olursa olsun. Direnme, umut ve dayanışma üzerine.
Çocuk (Boy) – Taika Waititi : Bir sıcak ve esprili film daha. 2008’de yine IF’de gösterilen “Eagle vs Shark” filminden sonra bir başka Waititi filmi. 80’ler, Michael Jackson, büyümek, aile olmak, sorumluluk alma üzerine zaman zaman rayından çıksa da eğlendiren ve bazen skeçler serisi havasına sahip olsa da çekici bir çalışma.
Dört Aslan (Four Lions) – Christopher Moris : İntihar bombacıları üzerine politik doğruculuğu hiç umursamayan ve herhalde ancak İngilizlerin yapacağı bir film. Şeriat, cihat, islam, intihar eylemcileri gibi kavramların yer aldığı bir komedi çekmek cesaret istiyor olsa gerek. Bu kadar “uç ve kutsal” bir eyleme hazırlananların sakarlığı, acemiliği ve bir kısmının aptallığı üzerinden üretilen çok komik bir film. Dozu hiç azalmayan aksine gittikçe artan bir espri serisi. Evet bazen espriler zayıf veya tahmin edilebilir oluyor ama yine de çok eğlenceli olduğu inkâr edilemez.
Kötülük Çiçekleri (Fleurs du Mal) – David Dusa : Şiir, direnme, demokrasi, aşk, kendi evini bulabilme ve Internet üzerine yaratıcı bir deneme. Bazen tekrara düşse de yönetmen kesinlikle çarpıcı bir dilin peşinde koşuyor ve çoğu zaman da başarıyor. Teknolojinin ve sosyal medyanın engellenemez yükselişinin toplumlarda pek çok yerleşmiş kuralı ve algıları değiştirmesi ve diktatörlüklere direnme üzerine başrolde Rachid Youcef’in dinamizmi ile gövde gösterisi yaptığı, şiirsel ve sorgulayıcı bir çalışma. Harika bir soundtrack ve yeni bir dil.
(“Flowers of Evil”)