“Sonra onu gördüm ve kalbim küt küt atmaya başladı”
Mutsuz bir evlilik süren bir kadının mutluluğu arama hikâyesi.
İlk karesinden son karesine kadar klişelerin istilası altında olan bir filmden ne beklenebilir? Adı gibi vanilya ve çikolata tadında olması hedeflenmiş ama aşırı şekerden sizi öldürebilecek bir film bu.
Operalardaki uvertürler gibi sonradan karşımıza gelecek çeşitli sahnelerin peş peşe dizilmesi ile anlamsız bir şekilde başlayan film bu yaklaşımı ile daha başında sizi uzak durmanız konusunda uyarıyor aslında. Sonrası yağmur altında bekleyen aşık, yağmur altında dans, yağmur altında kemanlar, arka plandaki doğan veya batan güneş önünde romantizm, bol bol kartpostal görüntüleri, sonuna kadar sömürülmüş İtalyan taşrası ve aynı ölçüde sömürülmüş İtalyan karakterler (büyük anne ve profesör tiplemeleri) ile geliyor. Tüm bunlar yetmedi ise başta Joaquín Cortés olmak üzere en yumuşatılmış deyim ile sıradan oyunculuklar, ölümcül hastalıklar, kutsal aile kurumuna sığınmalar da sırada. Bir fotoromanın sinemalaşmış hali bu film. Olan Nat King Cole’a olmuş ve böyle bir filme şarkısı ile arka plan oluşturduğu için mezarında ters dönüyor olmalı. Sadece ve sadece iflah olmaz romantikler ve kalp şeklindeki kırmızı balonların hayranları için.
(“Vanilla and Chocolate” – “Vanilya ve Çikolata”)