İtalyan Enrico Ruggeri’nin şarkısı adeta, ölümünden sonra keşfedilmiş bir Jacques Brel eseri. Sadece şarkının adına ve bazı sözlerine değii, tümüne hâkim olan Fransız havasını çok iyi yorumluyor Ruggeri ve sanki eski bir Fransız filminden ilham almışa benzeyen, çok şey yaşamış bir adamın kabullenmişlik, olgunluk ve kırıklık içeren sözlerini sakin ve yüreğe dokunan bir şekilde söylüyor. İtalyanca, bir “Fransız” şarkısına bu denli yakışırmış demek! Tekrarlanan “Rien ne va plus” sözlerinin üçüncüsündeki melodiden etkilenmemek ve özellikle de “ah, pour toujours” bölümündeki iç çekişe eşlik etmemek mümkün değil.