Mano a Mano – Salvador Sobral (2018)

1964 yılından beri katıldığı Eurovision Şarkı Yarışması’nda ilk birinciliğini 53 yıl sonra, 2017’de aldı Portekiz ve bunu mükemmel bir şarkıcının seslendirdiği mükemmel bir şarkı ile başardı. Eurovision’un gösterişli şovundan uzak bir sadeliği olan ve has müziğin tadını hatırlatan bu şarkı “Amar Pelos Dois” ve ablası Luisa Sobral’a ait olan besteyi seslendiren de Salvador Sobral’dı. Ödül töreninde yaptığı ve müziğin “havai fişekler” değil, duygular olduğunu vurguladığı ve “fast-food” müziğe karşı gerçek müziği savunan konuşması ile törene ve hatta Eurovision tarihine de damgasını vurdu şarkıcı. Sadece profesyonel jüriden değil, halk oylamasından da birincilik oyu alarak herkesi şaşırtan şarkı ve yorumcusu, kuşkusuz Eurovision’un yüz akı anlarından biri olarak geçecek yarışmanın tarihine.

Ciddi bir sağlık probleminden sonra, 2018 Eurovison Şarkı Yarışması’nın finalinde de seslendirdiği “Mano a Mano” adlı ile müziğe dönen Salvador Sobral’ın bu şarkısı da yukarıda anılan parçasının izinden giden bir başka eser ve katıksız bir başyapıt kesinlikle. Performanslarını aynen tekrarlamaktan çok, favori türü olan cazın doğası gereği doğaçlama yapmayı seven şarkıcının Eurovision finalindeki yorumu da ayrıca çarpıcı ve çok başarılı. Hiç bilmediğiniz bir dilde seslendirilen bir müzik eserine de âşık olunabileceğinin mükemmel bir örneği bu şarkı ve endüstrileşen her “şey” gibi (futbol, sinema, müzik vs.), günümüzde egemen olan düzenlerin bizleri hangi güzelliklerden, sadelikten ve doğallıktan uzaklaştırdığını hatırlatıyor. Bestesi videoda piyanoyu çalan Júlio Resende’ye ait olan bu başyapıt için, insana insanı anlatan bu olağanüstü müzik için “Obrigado, Salvador Sobral”!

I Don’t Want To Change You – Damien Rice (2014)

İrlandalı Damien Rice’ın 2014 tarihli “My Favourite Faded Fantasy” albümünden bir şarkı. Ona çok yakışan tonu, eski şarkıları gibi yine güçlü ve bu kez daha da “olgun” havası ile yine mükemmel bir parça. Aşk ve hayatla ilgili soruların cevaplarını ararken…

Rien Ne Va Plus – Enrico Ruggeri (1986)

İtalyan Enrico Ruggeri’nin şarkısı adeta, ölümünden sonra keşfedilmiş bir Jacques Brel eseri. Sadece şarkının adına ve bazı sözlerine değii, tümüne hâkim olan Fransız havasını çok iyi yorumluyor Ruggeri ve sanki eski bir Fransız filminden ilham almışa benzeyen, çok şey yaşamış bir adamın kabullenmişlik, olgunluk ve kırıklık içeren sözlerini sakin ve yüreğe dokunan bir şekilde söylüyor. İtalyanca, bir “Fransız” şarkısına bu denli yakışırmış demek! Tekrarlanan “Rien ne va plus” sözlerinin üçüncüsündeki melodiden etkilenmemek ve özellikle de “ah, pour toujours” bölümündeki iç çekişe eşlik etmemek mümkün değil.