“Verginin hırsızlığın yasal olanı olduğunu söylüyormuşsun”
Texas’ta bir kasabanın halkını yapacağını iddia ettiği projeler için aldığı yüksek vergiler ile soyan bir adama karşı mücadele eden bir silahşörün hikâyesi.
Sabata serisinin bu üçüncü ve son filmi ilk ikisinin her anlamda izinden giden ama gerek tekrarlanan temaların ilginçliğini kaybetmeye başlaması gerekse senaryosunun diğerlerinin gerisinde kalması nedeni ile spagetti western türünün başarılı örnekleri arasına giremeyen bir çalışma olmuş.
Filmin öncekilerden en temel farkı Sabata’nın “cool” tavırlarını bu kez bir kenara koymuş gibi görünmesi ve hatta hikâye boyunca açıkça ima edildiği gibi kadınlara gösterdiği yakınlık. Bunun dışında hikâye yine bildik temalar etrafında dönüyor, yine zengin ve güçlü kötüler var, Sabata’nın vücudunun her yeri ile ve her türlü alet edevat ile ateş edebilme yeteneği yerli yerinde duruyor, yine kumarda, savaşta ve bu kez ek olarak aşkta da girdiği her mücadeleyi kazanan Sabata karşımızda ve hatta ilk iki filmde olduğu gibi bir adet şişman ve bu kez iki adet akrobatik becerileri olan yardımcısı da eksik değil. İlk fiki filmde ticari olarak başarı sağlayan formülün hiç çekinmeden aynen kullanılması elbette bunu daha önce görmüştüm duygusu yaratıyor ve bu da filme artı bir puan sağlamıyor kuşkusuz. Sabata’nın daha filmin başında bir kadına göz kırpması ile kendini gösteren karakter değişikliği Lee Van Cleef’in aynı tutarlı mimikleri ile canlandırdğı karakterin ilk iki filmin aksine bu kez hayli çenesi düşük olması ile de kendini gösteriyor. Hikâyenin elbette bir de sosyal ve “sol” duruşu da var; vergi ödemeye karşı kahramanın ağzından çıkan onca söz spagetti westernlerin olmazsa olmazlarından birinin karşılığı ve kapitalizme ve zenginlere karşı duruşun gereği olarak hikâyede yerlerini almışlar. Kasabanın yöneticisinin övünme konusu olan inşaat faaliyetleri günümüz Türkiye’sinde her boş alana bir inşaat dikme, olmazsa önce alanı boşaltıp sonra o inşaatı dikmeye odaklı ve insanı değil kalkınmayı önemseyen yönetim anlayışının hiç değişmediğini de gösteriyor.
Görkemli bir müzik bu tür filmlerden beklenen bir öğedir ama film bu konuda da geride kalıyor ve hayli stilize bir açılış sahnesi ile başlayan filmin bu sahnesinden sonra görüntüye gelen açılış jeneriğine eşlik eden müzik onca patırtısına rağmen hayli zayıf duruyor. Özetle serinin en zayıf filmi karşımızdaki ama özellikle ilk ikisini görmeyenler ve spagetti westernin düşkünleri için çekici olabilir yine de.
(“Return of Sabata” – “Sabata Dönüyor”)