“İnsan daima olabilecek şeylerden korkar ama genelde bir şey olmaz”
Tekin olmayan bir evde iki çocuğun bakımını üstlenen bir genç kızın hikâyesi.
Henry James’in ünlü bir romanından uyarlanan bu film o kaçınılmaz karşılaştırmadan –roman mı film mi?- pek de başarılı çıkamayan ve romanın o merak uyandıran ve gerilimli ürperticiliğine erişemeyen bir çalışma olmuş.
Sinema ve televizyona pek çok defa uyarlanmış bu romanın en az kendisi kadar güzel ismini (“Turn of the Screw”) değiştirerek ve romanın en temel özelliği olan gerçeğin belirsizliğini bir kenara iterek baştan yanlış bir yola girmiş bir filmden doğal olarak pek de bir çarpıcılık beklememek gerek. Romanın anlamsız bir şekilde bir adaya taşınması, başta kahya kadın olmak üzere romanı okuyanda canlanacak resimlerden çok farklı tiplemelerin kullanılması ve belki de en önemlisi kötülüğe engel olmak isterken kendisi kötülüğün aracı haline gelen bir kızın dehşetli hikâyesinin bir kenara koyulması gibi çoğaltılabilecek örnekler düşünülünce filmin kendi elini neden bu kadar zayıflattığını anlamak pek mümkün değil.
Başroldeki Sadie Frost genç ve masumluğu çok önemli olan bir karakteri 34 yaşında iken canlandırarak ve oldukça vasat bir oyun sergileyerek daha önce bu role hayat veren ve aralarında Deborah Kerr ve Ingrid Bergman gibi isimlerin de olduğu pek çok oyuncunun gerisinde kalıyor. Lauren Bacall ise romanın aksine oldukça klişe bir tipleme ile karşımızda ve sıradanlığın ötesine geçemiyor. Filmden ayakta kalan tek isim genç Miles’ı canlandıran Nilo Mur.
Birinci ağızdan anlatılarak çarpıcılığı artırılan bir hikâyenin sinemasal karşılığı olarak düz bir anlatımı tercih eden ve nadir anlar dışında romanın o tüyler ürperten atmosferini perdeye taşıyamayan bu film ne Henry James için ne de şöyle keyifli bir gerilim filmi seyretmenin zevki için; belki sadece filmin kendisine rağmen ayakta kalan “çaresizlik” duygusu için.
(“Esrarlı Ada”)