“Aynı resim yapmak gibi, bir yetenektir yaşamak”
Evli bir çiftin etraflarını saran tüm kötülüklere rağmen kişisel mutluluklarını bulma ve beraberliklerini ayakta tutma mücadelesinin hikâyesi.
Yaklaşık beş yıla yayılan bir zaman dilimi boyunca bir adam ve bir kadının hikâyesini anlatan film kimi yanları ile oldukça başarılı ama kimi yanları ile de oldukça uzun süresinin de nedeni olan gereksiz sahnelerin yer aldığı bir çalışma. Bir evli çiftin anatomisi, bir depresyon hikâyesi, tuhaf insanlar geçidi, bir seks komedisi veya birçok başka başlık altında sınıflanabilecek bir film bu ve tümünün bir arada olması da işte hem filmin süresini uzatmış hem de örneğin ilk iki başlığın öne çıktığı ve üçüncü başlığın da zemin oluşturduğu bir yapı çok daha başarılı olabilirmiş.
Cinsel hayatları hakkında konuşan karakterler ile başlayan filmin daha sonra bu konuşmaları sadece filmin başındaki önceden planlı seks hayatına bağlaması ve sonra unutup gitmesi dikkat çekiyor. Bir başka sıkıntı da tüm o oldukça fazla sayıdaki duruşma sahneleri. Kahramanlarımızın birlikteliklerini mutluluğa taşıma çabaları sırasında insanların çirkin yüzünü ve yapabilecekleri kötülüklerin potansiyel büyüklüğüne bu sahnelerde tanık olmamız tam olarak neyi ifade ediyor, çözmek güç.
Tae Kimura’nın güçlü bir oyunculuk ile canlandırdığı kadının depresyon süreci etkili bir sinema dili ile anlatılıyor ve filmin kimi başarılı sahneleri de bununla ilgili. Lily Franky’nin oyunculuğu ise güçlü kelimesinden daha fazlasını hak ediyor. Gülümsemesi, sabrı, şaşkınlığı ve naifliği ile canlandırdığı karakterin filmin en cazip öğelerinden biri olmasını sağlıyor. Bu iki karakterin konuşmaları ile dolu ve genellikle tek çekimle gerçekleştirilen uzun sahnelerin doğallığı ve doğaçlama havasını taşıyan diyalogları da filmin başarılı diğer yanlarına örnek oluşturabilir. Aşkın çocuksuluğunu ve güneşli havasını çok sevimli bir yönetim ve oyunculuk becerisi ile gösteren sahne ile annenin itiraf sahnesi de akılda kalan bölümlerden ikisi.
Kimi eleştiriler filmi Ozu filmleri ile yan yana anmış ama bir filmin Japon sinemasından olması ve uzunluğu böyle bir referansı geçerli kılmamalı. Kaldı ki Ozu filmleri ile kıyaslandığında bu filmde epey bir şeyler oluyor! Lily Franky’nin oyunu, sanatçı yanı ve insanoğlunun garipliğini aktarma biçimi ile yine de çizginin üzerine çıkmayı başaran ve keşke kurguda iyice bir kısaltılsaydı ve senaryo ilgi alanını bu kadar dağıtmasaydı dedirten bir film.
(“All Arounds Us” – “Etrafımızdakiler”)